
Uszczelnienia są bardzo ważnymi elementami w konstrukcji wielu maszyn oraz urządzeń. Mają za zadanie przede wszystkim zapewnić szczelność połączenia dwóch części oraz zagwarantować prawidłowe funkcjonowanie całości. Zdecydowana większość różnego typu maszyn nie może funkcjonować bez uszczelek. Czasami wynika to ze specyfikacji urządzenia, a czasami potrzeba ta związana jest z substancjami oraz materiałami, z jakimi maszyna pracuje. Najczęściej spotykamy się z dwoma rodzajami uszczelek: oringami i simeringami. Czym się charakteryzują i jaką pełnią funkcję dowiecie się z tego artykułu.
ORINGI – BUDOWA I ZASTOSOWANIE
Uszczelki oringi to najczęściej stosowane uszczelnienia w różnego rodzaju maszynach i urządzeniach. Dzięki swoim właściwościom fizycznym znajdują zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu. Oringi charakteryzują się okrągłym przekrojem i dużą elastycznością. Możliwe jest dopasowanie ich do praktycznie każdego urządzenia. Oringi występują w wielu różnych rozmiarach, co sprawia, że sprawdzają się przy uszczelnianiu elementów o różnej szerokości. Jednak na ich zastosowanie w głównej mierze wpływają materiały, z jakiego zostały wykonane.
Materiały, z których wytwarza się oringi
Zastosowanie różnorodnych mieszanek gumowych umożliwia dopasowanie uszczelek do konkretnych potrzeb. Oringi mogą być wykonane z takich materiałów jak PU, H-PU, FKM/FPM/VITON, NBR, H-NBR, EPDM, VMQ/SILIKON, POM, PA-6, PAMOS, TW, TB, T-PU, S-PU, TMOS, TPEEK, TS, TURKON, TG, CR, SBR, T-NBR, PTEE/TEFLON.
Każdy z wyżej wymienionych materiałów różni się temperaturą, w jakiej może być stosowany, a także odpornością na różnego rodzaju substancje chemiczne czy inne niesprzyjające czynniki. Przy doborze uszczelnień do danej maszyny czy urządzenia pod uwagę trzeba wziąć wiele aspektów związanych z ich pracą i panującymi warunkami.
Jak działają oringi?
Uszczelki oringi to obustronne, samoczynne elementy, które zapewniają szczelność nawet w momencie braku ciśnienia. W sytuacji, kiedy pojawia się ciśnienie, uszczelki oring rozkładają je równomiernie we wszystkich kierunkach, dzięki czemu zapewniają jeszcze lepszą szczelność połączenia.
Oringi – zastosowanie
Miejsce zastosowania oringów wynika głównie z rodzaju materiału, z jakiego zostały wytworzone. Oringi wykorzystuje się w wielu dziedzinach naszego życia, począwszy od rurociągów, branży spożywczej czy samochodowej, a kończąc na maszynach budowlanych. Spektrum jest ogromne. Jednak wszystkie te uszczelnienia mogą różnić się między sobą surowcem, z którego zostały wyprodukowane. Np. oringi wykonane z materiału o nazwie Viton będą wykazywać doskonałą odporność na różnego rodzaju oleje, płyny hydrauliczne, ozon, promieniowanie UV czy paliwa. Natomiast nie będą odporne na smar. Z kolei tworzywo NBR może przebywać w obecności różnego rodzaju smarów i olejów: mineralnych, zwierzęcych, roślinnych, hydraulicznych oraz silikonowych. W jego przypadku możemy być pewni również wysokiej niewrażliwości na kwasy, zasady oraz płyny hydrauliczne.
Dzisiejsza technologia pozwala na stworzenie wielu mieszanek gumowych, które oferują różne cechy fizyczne.
BUDOWA I ZASTOSOWANIE SIMERINGÓW
Simeringi, a właściwie pierścienie Simmera, to promieniowe uszczelnienie wału zakładane między obracającymi się elementami lub na połączeniach statycznych. W przekroju simeringi przypominają literę „C”. Charakterystyczną ich cechą jest obecność metalowej wkładki usztywniającej, która umożliwia ciasne dopasowanie uszczelnienia wału do jego oprawy.
Konstrukcja simeringów składa się z następujących elementów:
- metalowy wkład usztywniający (najczęściej z blachy stalowej),
- elastomerowa powłoka zewnętrzna,
- warga uszczelniająca,
- sprężyna zaciskowa dociskająca wargę uszczelniającą do powierzchni wału,
- warga przeciwpyłowa.
Trzy typy konstrukcyjne simeringów
Na podstawie standardu DIN 3760 wyróżnia się trzy podstawowe typu budowy simeringów, oznaczone odpowiednio literami A, B i C. Należy jednak pamiętać, że producenci uszczelnień stosują też własne oznaczenia, co może być bardzo mylące.
- Simering A – najczęściej używane simeringi, których wkład usztywniający jest pokryty powłoką elastomerową. Sprawdzają się dobrze jako uszczelnienie wału pracującego w cieczach i gazach. Konkretne środowisko pracy zależy od materiału, z jakiego je wykonano.
- Simering B – ich metalowe wkłady nie mają dodatkowej powłoki ochronnej i stykają się bezpośrednio z powierzchnią współpracującą. Takie rozwiązanie oferuje słabszą szczelność gazową, ale ułatwia uwalnianie ciepła z układu. Simeringi tego typu wykorzystuje się najczęściej w systemach przenoszących napęd.
- Simering C – to najbardziej zaawansowana kategoria wyróżniająca się dodatkowymi wzmocnieniami – ich budowa jest niemal całkowicie zamknięta. Podobnie jak w simeringach klasy B, brak w nich zewnętrznych warstw elastomerowych na wkładzie wzmacniającym. Uszczelnienia wału tego typu wykorzystywane są w dużych maszynach pracujących w trudnych warunkach i narażonych na zanieczyszczenia pyłowe.
Materiał a zastosowanie simeringów
Większość simeringów powstaje z polimerowego kauczuku. Oto cztery najczęściej wykorzystywane rodzaje polimerów wraz z możliwościami zastosowania:
- Kauczuk nitrylowy (NBR) – wytrzymuje temperatury w zakresie -30 do +100°C i może być używany w układach wykorzystujących smary, węglowodory alifatyczne, oleje opałowe/silnikowe/transformatorowe, alkohole, butan, propan, benzynę, wodę do 60°C oraz rozcieńczone zasady i kwasy (tylko przy niezbyt wysokich temperaturach). Nie nadaje się natomiast do pracy w środowiskach wykorzystujących estry, płyny hamulcowe bazujące na glikolu, smary i oleje silikonowe, ciecze hydrauliczne typu HFD, stężone zasady i kwasy oraz węglowodory aromatyczne i chlorowane.
- Kauczuk akrylowy (ACM) – jego temperatura pracy wynosi od -25 do 150°C, a odpowiednie środowisko to oleje mineralne z dodatkami uszlachetniającymi i w pewnych warunkach również woda. Nie powinien zaś być wykorzystywany przy płynach hamulcowych na bazie glikolu, trudnopalnych cieczach hydraulicznych HSD, cieczach hydraulicznych HSC, parze wodnej oraz kwasach i zasadach.
- Kauczuk fluorowy (FPM, FKM) – może pracować przy temperaturze od -20 do +200°C w węglowodorach aromatycznych i alifatycznych, smarach i olejach mineralnych, próżni, cieczach HSC, ozonie, promieniach UV, kwasach nieorganicznych. Odpadają jednak kwasy organiczne, gorąca para wodna i woda, stężone roztwory kwasów i zasad oraz małocząsteczkowe estry, ketony i etery.
- Kauczuk silikonowy (VMQ, MVQ, SI) – temperatura pracy: -50 do +200°C. Niestraszne mu tlen, ozon, oleje i smary mineralne, alkohole, woda do 100°C, roztwory soli oraz w pewnych warunkach ciecze HSD. Nie nadaje się do estrów i eterów, stężonych kwasów i zasad, węglowodorów aromatycznych i alifatycznych oraz pary wodnej powyżej 100°C.
Oringi i simeringi w naszym sklepie
W sklepie internetowym zychar.pl znajdziecie bogaty wybór pierścieni uszczelniających typu oring i simering o szerokim zastosowaniu w maszynach i pojazdach rolniczych.
Zapraszamy do zakupów.